Terugblik op het begin

21 april 2019 - Itabashi, Japan

Inmiddels ben ik al bijna 4 weken in Tokio, maar ik begin nu pas met mijn eerste post op mijn blog. Misschien omdat ik er eindelijk zin in heb om mijn indrukken te delen, maar misschien ook omdat ik nu een half uurtje moet wachten tot de wasmachine mijn kleding weer schoon afgeeft (daarna mogen ze nog fijn rondjes draaien in de droger). 

Aankomst

Graag vertel ik over 4 weken terug toen ik vertrok naar Japan. Zaterdag 23 maart vloog mijn vliegtuig weg van Schiphol en de volgende zondagochtend kwam ie aan op Narita International Airport in Tokio. Vliegen is niet echt mijn favoriete bezigheid, dus ik was enorm blij dat we eindelijk waren geland. Ik dacht dat ik mij enigszins goed had voorbereid; ik had een hotel geregeld, want ik kon pas de volgende dag in mijn kamer trekken, ik wist hoe ik naar het hotel moest komen en ik had ook al wel een idee wat ik die dag wilde doen. Maar toen ik om 10.15 uur 's ochtends daar in die aankomsthal stond sloeg toch een beetje de paniek toe. Niet in de laatste plaats omdat ik mijn telefoon niet kon vinden (3 hartverzakkingen later gevonden onderin mijn rugzak), maar de stress was vooral omdat ik er nu alleen voor stond. Even daarvoor hoefde ik alleen maar de mensenmassa te volgen richting mijn bestemming (de uitgang van het vliegveld), maar dat had nu geen zin meer. Ik begreep niets van het loket met de treinkaartjes, want het zag er niet echt uit zoals ik het in mijn hoofd had. Van de stress ben ik op zoek gegaan naar een McDonalds, maar daar werd ik eigenlijk alleen maar misselijk van (de teriyaki burger is niet aan te raden). Nadat ik tot rust was gekomen, heb ik toch maar de moed verzamelt om op z'n minst aan iemand te vragen waar ik wezen moest, maar het eerdere treinloket was gelijk het juiste. Met eerder geluk dan wijsheid belandde ik in de juiste trein en die was eigenlijk heel chill. Ik had gelijk de mogelijkheid om van alles om mij heen te zien en ik voelde echt een soort van opluchting. Dat gevoel was gelijk ver te zoeken toen ik moest overstappen op de metro. Kleine poortjes, veel mensen. Bedenk dat ik ook nog een grote koffer had om voort te duwen en dat er allemaal ribbeltegeltjes voor blinden lagen die een vloeiende voortgang van mijn koffer nogal belemmerde. Voor de terugreis neem ik een taxi. 

Voor de eerste nacht had ik een capsule hotel geboekt, want dat is goedkoop en dan heb je dat ook maar weer meegemaakt. Dit was wel de laatste keer. Het hotel was prima en schoon, maar ik heb de hele nacht wakker gelegen en dan is een capsule hotel echt niet fijn. 

20190324_132508Hiernaast mijn capsule, dat dus alleen maar bestaat uit een bed. Mijn bagage had ik achtergelaten in een lockerroom. 

20190324_132516Dit is hoe de slaapzaal eruit zag. We kregen ook handdoeken, slippers (de we verplicht moesten dragen), tandenborstel en een pyjama (die veeeel te klein was). 

Naar mijn kamer

Maandagochtend (25 maart) en ik had al twee nachten niet goed geslapen (want in het vliegtuig was dat ook al niet gelukt), dus als een spookje zat ik bij de Starbucks om de hoek een veel te dure frappuccino en een donut weg te werken (was wel lekker). Vervolgens had ik mijn spullen gepakt en ging ik op weg naar mijn kamer. De metrorit ging prima, gelukkig was de spits al afgelopen en navigeren in de (relatief) kleine stations was niet heel ingewikkeld. Het probleem was meer toen ik uit het station kwam. Ik had een heel leuk kaartje gekregen met daarop de locatie, maar dat leek toch echt niet op wat ik voor mij zag toen ik eenmaal buiten stond. Ik vind zelf dat ik niet een totale ramp ben als het op navigeren aankomt, maar als er geen straatnamen zijn, dan wordt het mij wel heel moeilijk gemaakt. Nadat ik het een paar keer had gevraagd (met moeite, want Engels hoor je hier niet) kwam ik eindelijk aan bij mijn dorm.

Ik woon in een studentenflat voor alleen maar vrouwelijke studenten. Iedereen heeft hier haar eigen kamer met badkamer. Er is een cafetaria, waskamer en nog wat activiteitenkamers. Daarnaast is er een receptie die altijd bemand is met heel veel personeel en er zijn heel veel regels (vooral voor het recyclen van het afval). De belangrijkste regel is dan wel de avondklok van 23.00 uur. 

20190325_112802Dit is mijn kamer bij binnenkomst.

20190325_112807En dit is mijn kamer toen ik er net introk, inclusief airco en Japans dekbed. Er is ook een koelkast en een kookplaatje. 

20190325_112824Dit is mijn uitzicht vanaf mijn kamer over de wijk Itabashi. Mijn kamer zit op de 9e verdieping. Als het heel helder weer is, zie ik de bergen achter de gebouwen.

Ik vind het wel prettig in mijn kamer. Ik heb alles wat ik nodig heb voor mijzelf en de buurt is een hele rustige buurt waar de mensen vooral wonen en waar je geen toerist op straat ziet. Er zijn een paar winkelstraten in de buurt waar ik alles kan krijgen dat ik nodig heb. Ik zal binnenkort wel een blogpost wijden aan de buurt waar ik nu woon.

De eerste dag in mijn kamer heb ik besteed aan het uitpakken van mijn koffer, het installeren van het internet (heel belangrijk) en wat boodschappen doen in de winkelstraat (ook al een ervaring op zich).

Eerste vrije dag

Dinsdag (26 maart) had ik de hele dag vrij en ik heb ik voor het eerst een uitstapje op mijzelf gedaan. Ik ben naar Rikugi-en Park gegaan. Dit is eerder een tuin dan een park, aangezien ik gewoon voor mijn entree moest betalen. Het park werd aangelegd in  1702 en volgens de gratis brochure reflecteert de tuin verschillende scenes uit Chinese en Japanse literatuur (wat dat dan ook mag betekenen). In de tuin loop je als het ware rond een klein meertje met een eilandje heen. Ondertussen kom je allemaal soorten bomen en planten tegen. De populairste is wel de "Weeping Cherryblossom" die bij de ingang staat; een grote kersenbloesem die op dat moment in bloei stond. Het park ziet er per seizoen anders uit en met name in de herfst is het populair, want dan zijn de "Maple trees" in bloei en kleurt het hele park verschillende kleuren rood, helaas heb ik dat niet kunnen zien. Hieronder wat foto's van het park.

DSC_0982

DSC_0010DSC_0979DSC_0025DSC_0992DSC_0044DSC_0887DSC_0907DSC_0892DSC_0955

DSC_0062De grote kersenbloesem bij de ingang was mijn favoriet in de hele tuin, maar het was moeilijk om hem zonder andere mensen op de foto te krijgen.

DSC_0074DSC_0081

1553674323196Toen ik na mijn rondje door de tuin op een bankje zat, kwam er een meisje naast mij zitten en raakten we aan de praat. Ze heet Atifah en komt uit Maleisië. Een paar dagen later zou ze weer terugreizen. Na wat geklets nodigde ze mij uit om wat te lunchen, dus dat hebben we gedaan. Het was heel gezellig en ik vond het heel bijzonder hoe dat zo tot stand is gekomen.

De rest van de eerste week bestond uit verschillende oriëntatiedagen van de universiteit.

Voor nu laat ik het hierbij, maar ik hoop snel weer een post te kunnen maken. 

Ik krijg veel berichtjes vanuit Nederland met de vraag hoe het met mij gaat. Ik wil dan graag uitgebreid reageren, maar daardoor vergeet ik soms de berichten te antwoorden. Sorry daarvoor!

Het gaat nu wel goed met mij, maar de eerste twee weken vond ik best wel heftig en die gingen ook wel gepaard met heimwee. Ik heb heel hard gezocht naar een dagelijkse routine waar ik wat comfort in kon vinden, maar dat vond ik best wel lastig. Je moet eigenlijk alles opnieuw uitvinden, dingen die thuis zo makkelijk gaan, kosten hier heel veel tijd. Bovendien moet er van alles geregeld worden en moet je aankopen maken die je eigenlijk niet wilt doen (pannetjes, theedoeken, afwasmiddel, etc.). Nu ben ik net twee weken naar school, ik ben al een beetje in het ritme gekomen en heb al leuke mensen ontmoet. Ik voel mij een stuk beter en heb echt wel zin in de aankomende weken.

Tot snel!

Van reisblog naar fotoboek
Laat een prachtig fotoboek afdrukken van je verhalen & foto's. Al vanaf € 21,95.
reisdrukker.nl

Foto’s

9 Reacties

  1. Mamma:
    21 april 2019
    Lieverd Wat een mooi verhaal!
  2. Cees Dito:
    21 april 2019
    Leuk om zo wat van je te horen, Jet!
    Wat mij betreft volgen er nog meer verhalen. Veel succes en plezier daar!
  3. Nelleke van de Wetering:
    21 april 2019
    Wat een leuk verhaal, Jet! Wel een belevenis en leuk, dat we zo met je 'mee' kunnen reizen! Liefs vanuit Julianadorp!
  4. Christine de Kleijn:
    21 april 2019
    Leuk Jet, om zo een beetje met je mee te kunnen kijken!
  5. Irene:
    21 april 2019
    Superleuk dat je je ervaring op deze manier met ons deelt. Fijn om te lezen dat het goed met je gaat. Veel plezier en zie uit naar je volgende blog.
    Ben trots op je, nicht! Kus!
  6. Jeanne:
    22 april 2019
    Lieve JEt wat fijn zo,n gezellige brief te ontvangen. Wij wensen jou veel succes met je studie en geniet van je tijd. In JApan, Liefs Jeanne en opa
  7. Monique en Henk:
    22 april 2019
    Lieve Jet.
    Een reis naar een wereldstad, met een volledig andere cultuur. Goed te begrijpen dat het spannend en heftig is. Maar wat een leuke uitdaging! Fantastisch om zo een reis te kunnen maken en fijn dat we met jouw blog wat mee kunnen beleven. Ben benieuwd naar je volgende indrukken.
    Geniet !
  8. Sander:
    25 april 2019
    Mega awesome! Weet dat je nu tijd hebt om de wereld te ontdekken;) zo te horen ben je goed op weg!!
  9. Marjanne:
    2 mei 2019
    Hoi Jet, leuke blog.
    Heel veel plezier in Japan. Geniet van de andere cultuur en ik wens je een hele mooie verjaardag morgen of als je dit leest vandaag ;-)
    Nog even en je reist de hele wereld over zonder je hand ervoor om te draaien, Groeten.